Mijn rode draad – stilstaan bij vieren en verlies

In wat ik nu doe als ritueelbegeleider of ceremoniemaker komen al mijn de verschillende werk- en levenservaringen samen op een manier die precíes bij me past. Het gaat altijd om even stilstaan bij een kantelpunt: vieren of verlies (en meestal een beetje van allebei).

Ik luister zonder oordeel, kijk om me heen, vraag door en associeer. Ik ben zowel een buitenstaander als iemand die voor korte tijd heel dichtbij mag komen. Met die ingrediënten maken we samen in korte tijd iets bijzonders. Iets dat zowel heel concreet is (er is een tijd, een plaats, een programma) als een diepere waarde heeft, die nog heel lang door kan sudderen in je leven.

Dat is wat een ritueel doet. Zelf doe je waarschijnlijk meer met rituelen dan je dacht.

Ik deel graag een aantal persoonlijke momenten met je.

Aftrapfeestje Een Rode Draad

Onlangs vierde ik mijn start als zelfstandig ondernemer met een aftrapfeestje, samen met de mensen die me hebben geholpen om hier te komen. Na bijna een kwarteeuw in loondienst een overstap maken naar een nieuw vak én voor het eerst gaan ondernemen is spannend – ook al had ik me goed voorbereid met een opleiding en veel inzet.

Het was een fantastische middag met twee feestelijke rituelen die bij mij passen:

• Het maken van een rode-draad-bord dat de lijntjes tussen de gasten zichtbaar maakt (en de uitnodiging om nieuwe draadjes te trekken).
• Als variant op de Japanse theeceremonie, een belangrijk ritueel in de zentraditie, deden we samen een ‘proostwave’ met champagne.