PERSOONLIJKE RITUELEN
Rituelen in ons leven
Er zijn bijna net zoveel definities van het woord ‘ritueel’ als je rituelen kunt bedenken. Ik zie het zo: met een ritueel sta je even stil bij een overgangsmoment – en daardoor maak je die overgang net wat makkelijker, mooier of betekenisvoller.
Het leven zit vol met rituelen, denk aan ringen uitwisselen bij een huwelijk, een kaarsje branden voor iemand, maar ook: de vlag uithangen als iemand geslaagd is, één minuut stilte houden op 4 mei, onthaald worden met gladiolen op de ‘Via Gladiola’ tijdens de laatste dag van de Nijmeegse Vierdaagse… Sommige rituelen zijn (bijna) universeel, andere heel lokaal of heel persoonlijk.
Naast rituelen bij uitvaarten geef ik ook graag samen vorm aan een persoonlijk ritueel. Ik denk graag met je mee, neem gerust contact op!
Ik geef een paar voorbeelden om een indruk te krijgen:
De kracht van goed stoppen
We vieren graag het begin van iets nieuws: een huwelijk, een geboorte, een nieuwe baan.
Maar sommige eindes gaan stil voorbij. Zoals het einde van een relatie of huwelijk — terwijl juist daar veel betekenis in schuilt.
Ik geloof dat we beter mogen worden in goed stoppen.
Niet als teken van mislukking, maar als bewuste overgang.
Want voorbij is niet hetzelfde als mislukt.
Een einde markeren geeft ruimte aan wat er was, en helpt om verder te kunnen.
Een ritueel bij het einde van een relatie kan helpen om stil te staan bij wat geweest is, bij wat nu is, en bij wat je wenst voor de toekomst.
Dat kan in allerlei vormen: samen symbolisch iets teruggeven, woorden van dank uitspreken, of een nieuw begin markeren met familie of vrienden.
Zeker als er kinderen zijn, kan een scheidingsritueel helpen om ook hen te laten voelen:
we stoppen als partners, maar blijven samen ouders.
Vriendschapsverdriet
Vriendschappen kunnen net zo belangrijk zijn als liefdesrelaties – soms zelfs belangrijker.
Het einde ervan kan veel verdriet geven, een vorm van liefdesverdriet die ik vriendschapsverdriet noem.
En waar we al weinig stilstaan bij het einde van een huwelijk, is er nóg minder aandacht voor het verdriet van een verbroken vriendschap – of die nu langzaam uitdooft of plotseling eindigt.
Een persoonlijk ritueel kan helpen om dat verlies te erkennen en ruimte te maken voor wat blijft.
Voor het einde van een dierbare vriendschap ontwierp ik een loslaatritueel aan de rivier – dat paste precies bij haar.
Ze maakte iets van zand en gaf het mee aan de stroom: symbool voor wat losgelaten mocht worden. In een mooi kistje nam ze een stuk klei mee naar huis, om later vorm te geven aan wat ze wilde bewaren van die vriendschap van ooit. Ik schreef er een tekst bij, die ik aan het water voor las. Dit is wat ze erover zei:
Verlies van gezondheid of een lichaamsdeel
Soms verandert je lichaam op een manier die je niet zelf hebt gekozen. Je verliest iets wat ooit vanzelfsprekend was — een borst, een orgaan, je kracht of je vertrouwen in je lijf. Zo’n verlies kan je diep raken – sommigen noemen het een vorm van rouw, of ook wel ‘levend verlies’.
Daar even bij stilstaan met een persoonlijk ritueel kan dan helpen: om afscheid te nemen van wat er niet meer is en ruimte te maken voor de nieuwe situatie.
Dat kan klein en persoonlijk zijn — een gebaar, een symbool, een moment van dankbaarheid. Ik denk graag met je mee over een vorm die voor jou past.
WAT ANDEREN ZEGGEN
"Monique luisterde zo goed en stelde precies de juiste vragen, waardoor we samen een prachtig ritueel creëerden. De tekst die ze voorlas, vatte alles perfect samen en gaf me echt een toekomstperspectief."
Karen, over haar persoonlijke ritueel.